Rak PRL-u wciąż żywy

Dzisiaj znów dotknęła mnie "mała polityka".
Odpisy na fundusz socjalny dla emerytów w państwowych zakładach pracy zakładają,
że przynajmniej raz w roku można ubiegać się o zasilenie swojego emeryckiego portfela.
Usłyszałam dziś, że już nie wystarczy oświadczenie o wysokości emerytury, tylko ksero decyzji ZUS o jej rewaloryzacji( u mnie o 50 PLN).
Decydenci uznają wtedy, czy mi się zasiłek należy - i słusznie- bo może nie przyznam się ,
że dostałam 5000 PLN rewaloryzacji?
Ale pomyślałam też, że, być może, urzędnicy odpowiedzialni za finanse chcą mieć pewność,
że pieniądze z funduszu socjalnego są rozdzielane uczciwie i "martwe dusze" nie mają do nich dostępu?
Obie wersje tej przykrej sprawy są możliwe, bo nieuczciwość i urzędnicza buta była wszechobecna w PRL-u.
Potem na jakiś czas przyczaiły się, a teraz znów odżyły i mają się dobrze we wszystkich dziedzinach naszego życia . Czasami nieźle dają po łbie, tym co myśleli, że stosunki międzyludzkie w Polsce zmieniają się na lepsze, jak np. na polskich kolejach.
- Wystarczy przyjrzeć się pracy stołecznej Straży Miejskiej, która w założeniach miała być przyjazna mieszkańcom, a jest następnym "organem ścigania" byle czego i byle kogo, byle tylko mieć dużo "notatek służbowych" o niesubordynacji obywateli ( za co komendant dostaje premie). Jego przełożeni, a nie mieszkańcy są zadowoleni.
Pytam - dla kogo pracuje straż miejska? Odpowiedź - dla swoich pensji.
- Wystarczy stać przy zamkniętych drzwiach tramwaju, pukać i czekać, aż motorniczy odwróci głowę, popatrzy na ciebie i ruszy z przystanku, podczas, kiedy można było w tym czasie wejść, skasować bilet, usiąść i dopiero ruszyć w drogę.
Pytam - dla kogo motorniczy prowadzi tramwaj? Odpowiedź - dla swojej pensji.
- Taka moralność pozostała nam z PRL-u i dalej chce rządzić.
Słabym pocieszeniem może być to, że są odważni na świecie, którzy potrafią głośno wyrazić swoje osobiste zdanie. Tylko, czy grożą im za to jakieś poważne konsekwencje???